از منظر بارت اولین چیزی که از عکس، دریافت می‌شود، حضور مرگ است. هر عکس خیال ی دارد، که شیرینی آن خیال ، با مرگ‌اش در لحظه‌ی قاطعانه‌ی اکنون پیوندی سترگ دارد. پس ما به مرگ می‌نگریم. به لحظه‌ای که مرگ در مختصات زمان و مکانی گاه ناشناخته به چشم ما می‌رسد و روایت آن اتفاقی است که مرگ را به زمان پیوند می‌دهد و باز به نقطه‌ی اکنون باز می‌گردد.